Laat compassie de QR-code zijn voor liefde en relaties. Het beleid rondom corona leidt steeds vaker tot conflicten en diepe verdeeldheid in de samenleving. Dat gebeurt tussen echtgenoten, binnen gezinnen, families en binnen vriendengroepen.

Emoties laaien hoog op nu de hoge vaccinatiegraad in Nederland geen heilige graal blijkt. Gevaccineerden wijzen naar ongevaccineerden, ongvaccineerden wijzen naar de machthebbers die deze pandemie hebben bedacht of op zijn minst gebruiken om controle uit te oefenen. De zorg wijst naar de politiek omdat een zorginfarct dreigt en er steeds meer handen tekort zijn op de IC en daarbuiten.

We zijn allemaal klaar met de situatie, boos op elkaar, maar ten diepste teleurgesteld, wellicht angstig over de toekomst en hoe het nu verder moet.

 

Leidt de QR-code tot een definitieve tweespalt?

Enkele weken geleden stuurde ik onderstaande hartenkreet naar mijn mailinglijst die regelmatig een Relatieprikkel van mij ontvangt.

Ik deed de volgende oproep om de verbinding te zoeken:

‘Sta me toe mijn zorgen met je te delen. Delen is helen en alleen als we samen de verbinding zoeken krijgen we verdeeldheid eronder’. Verder vertelde ik welke verhalen ik als relatietherapeut en derhalve beroepsluisteraar de afgelopen maanden te horen kreeg:

  • Een ongevaccineerde oma kan haar kleinkinderen in het buitenland niet bezoeken en niet aanwezig zijn bij de geboorte van een volgend kleinkind.
  • Een stel kan alleen na lang speuren een plek vinden om samen te lunchen omdat de een wel en de ander niet is gevaccineerd en niet wil testen voor toegang.
  • Een volledig gevaccineerde man gaat ieder contact met ongevaccineerden uit de weg. Zijn huis staat alleen open voor familie en vrienden die kunnen aantonen dat zij zijn gevaccineerd.
  • Een gevaccineerde echtgenoot heeft zijn gevaccineerde ouders moeten toespreken om zijn ongevaccineerde vrouw niet langer aan te vallen op haar keuze.
  • Een familiedag gaat alleen door voor familieleden met een QR-code. Anderen moeten testen voor toegang…

Wanneer het contact wordt verbroken

Tot slot deelde ik dit verhaal:

Een familie is verscheurd omdat de helft van de kinderen wel gevaccineerd is en de andere kinderen niet. Het onderling contact werd verbroken en de ongevaccineerden verwijderden zichzelf uit de familie-app.

Hun gezamenlijke vader op leeftijd liet zich niet vaccineren op grond van zijn geloof.

Enkele weken geleden werd hij ziek en inmiddels is hij overleden en begraven. Het coronavirus werd hem fataal. Zijn innige wens om zijn op komst zijnde achterkleinkind te mogen zien ging niet in vervulling.

Voordat de vader stierf deden de kinderen aan zijn sterfbed nog wel de belofte dat ze een begin zouden maken met herstel van de familieband. Zo leidde het afscheid toch nog tot een klein beetje hoop in een grote berg van verdriet en verdeeldheid.

 

Hoe herstellen we de verbinding in tijden van testen voor toegang?

Laten we elkaar alsjeblieft weer vinden nu de dagen korter worden.

Laten we met elkaar praten over hoe het verder moet.

Laten we luisteren naar elkaar. Niet naar standpunten en argumenten, maar naar wat daaronder ligt: angst, verdriet om wat was en verloren ging.

Laten we zoeken. Niet naar verschillen, maar naar overeenkomsten.

Laten we zoeken naar wat ons bindt en samen houdt.

Laten we testen, maar niet voor toegang. Laten we testen hoe sterk de liefde is.

Laten we rusten en schuilen bij elkaar.

Wie mag er straks nog aan jouw tafel?

Wie mag er feesten in jouw huis?

Wie mag er nog dichtbij en in je hart? 

De kracht van compassie overwint verdeeldheid

Vandaag wil ik mijn hartenkreet versterken met een oproep tot compassie,  juist nu we onszelf moeten voorbereiden op de impact die nog gaat komen: een onwezenlijk nieuw normaal waarin mogelijk een 2G-beleid wordt uitgerold en we alleen nog kunnen deelnemen aan het leven wanneer we zijn gevaccineerd of genezen van corona.

Juist nu hebben we compassie nodig, een deugd die wonderen doet waar er verdeeldheid heerst.

 

Probeer compassie als toegangsbewijs

Compassie is de enige QR-code die werkelijk toegang geeft. Niet tot een locatie, openbare voorziening of event, maar wel toegang tot elkaar, zodat we niet uit het oog verliezen wat ons samenbindt.  

Compassie laat je een kijkje nemen in de gedachten en gevoelens van de ander.

Compassie geeft je het vermogen om je te verplaatsen en in te leven in de gedachtenwereld van de ander, te luisteren zonder oordeel en aan te sluiten bij de belevingswereld van de ander ook als die haaks staat op wat er omgaat in jouw binnenste. 

Compassie kun je tonen naar de ander en ook hebben voor je zelf; dan heet het zelfliefde.

Compassie slaat bruggen van onbegrip naar begrip. Van jouw wereld naar mijn wereld, en andersom.

 

Geloof of een overtuiging laat zich niet opdringen

In de wereld zijn er op dit moment zoveel verschillende met elkaar botsende meningen. Er zijn zoveel mensen met wie we het niet meer kunnen vinden en die – op hun beurt – het niet met ons eens zijn. Maar laten we juist in tijden van onenigheid en conflict naar elkaar te luisteren met compassie en begrip.

Je kunt jouw geloof, jouw manier van denken niet opdringen aan de een ander. Alleen wanneer je toenadering zoekt, door echt te luisteren naar elkaar, geeft dat de mogelijkheid om te veranderen. Samen een weg te vinden in deze nieuwe wereld die nooit meer de oude wordt.

Wanneer wij in contact staan met onszelf geeft dat de mogelijkheid om in relatie tot een ander te staan. Alleen wanneer we elkaar op die manier ontmoeten, kunnen we echte liefde ervaren. 

Vandaag 16 december is het de internationale dag van de verdraagzaamheid. Liefde is een keuze om elkaar te verdragen. Misschien wel juist wanneer je meningen mijlenver uit elkaar liggen.

Hoe vér draagt jouw liefde?

Wie ben jij kwijtgeraakt aan verdeeldheid in deze tijd? Hoe zou je compassie kunnen inzetten om het contact of de band te herstellen?

VOEL JE VRIJ OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN IN HET COMMENTAARVELD.