Je leeft samen, deelt een huishouden, misschien kinderen, misschien een levensverhaal. Maar dat betekent nog niet automatisch dat er diepgang is. Dat je écht contact hebt met elkaar. Dat je hart-tot-hart gesprekken voert, die je een echt gevoel van verbinding geven.

In mijn praktijk hoor ik het regelmatig:

“We leven als broer en zus. Alles draait om de kinderen en de agenda, maar we zien elkaar niet meer.”

“Ik weet eigenlijk niet wat er in hem omgaat. Hij praat nooit.”

“Ze luistert wel, maar ik voel me niet begrepen.”

Wat betekent diepgang in een relatie eigenlijk?

Voor mij betekent het dat je niet blijft hangen in de dagelijkse dingen — wat eten we, wie haalt de kinderen, hoe was je werk — maar dat je echt deelt wat er in je leeft. Dat je met elkaar kunt praten over je verlangens, je twijfels, je dromen en je pijn.
En dat je nieuwsgierig bent naar wat de ander bezighoudt — ook als je elkaar al jaren kent.

Soms komt dat als vanzelf. Zoals aan het begin van je relatie, wanneer je hele avonden kon praten over het leven. Maar in de drukte van alledag raak je dat vaak kwijt. Je leeft samen, maar je beleeft niet meer samen.

Hoe herken je een relatie zonder diepgang

Wanneer een relatie oppervlakkig wordt, mis je de emotionele connectie. Je voelt je niet meer gehoord of gezien. Er wordt nauwelijks nog gedeeld wat er echt speelt. Je leeft als collega’s of als broer en zus onder één dak en kunt je enorm eenzaam voelen.

 Zulke stellen regelen het samen prima — de logistiek, de opvoeding, de agenda. Het is een geoliede machine, maar hun huis lijkt op een ouderwets weerhuisje:

• Wanneer de een thuiskomt van het sporten, vertrekt de ander voor een vergadering
• Wanneer de een de kinderen naar bed brengt, ruimt de ander de vaatwasser in
• Als de dag om is en de vermoeidheid toegeslagen, kijkt de een een serie, terwijl de ander een spelletje speelt op de telefoon
• Er is zelden tijd om samen iets te doen. 

Van oppervlakkigheid naar diepgang

Wanneer je merkt dat je relatie oppervlakkig is geworden, begint de weg naar diepgang vaak klein. Allereerst wil je momenten scheppen waarin je meer deelt dan alleen praktische dingen. Een gezonde richtlijn is dat je wekelijks in ieder geval twee uren reserveert voor jullie samen zonder kinderen en liefst zonder afleiding van telefoon of andere beeldschermen. 

Je kunt samen iets leuks doen zoals een spelletje, een wandeling, koken, maar vooral ook weer eens een goed gesprek met elkaar voeren waarbij je elkaar open vragen stelt die de ander niet kan beantwoorden met een simpel ja of nee.

Vragen die beginnen met: hoe, wat, waar, wanneer of waarom en waarbij je doorvraagt naar wat er leeft bij de ander en waarbij je je beiden kwetsbaar kunt opstellen omdat je weet dat er echt wordt geluisterd. 

Waarom is kwetsbaarheid zo spannend?

Kwetsbaar zijn betekent dat je jezelf laat zien. Zonder garantie op een zachte landing.
En dat is eng, zeker als je in het verleden bent afgewezen, genegeerd of beschaamd in je openheid.
Sommigen hebben ook nooit geleerd om gevoelens onder woorden te brengen, simpelweg omdat het thuis niet gebeurde.

Maar zonder kwetsbaarheid blijft de relatie op afstand. Kwetsbaarheid is de brug naar emotionele verbinding.

In een veilige relatie zorgt kwetsbaarheid juist voor meer verbondenheid. Je hoeft niet perfect te zijn. Je hoeft geen rol te spelen. Je mag zijn wie je bent.

Wanneer je je openstelt, merk je dat je niet meer op twee eilandjes leeft, maar op één. Kwetsbaarheid laat je voelen: ik hoor bij jou. 

Blokkades voor echte verbinding

Gebrek aan echte tijd voor elkaar is de grootste blokkade voor echte verbinding, maar het kan ook zijn dat je wel tijd samen doorbrengt, maar het simpelweg niet lukt om een waardevol gesprek op gang te brengen en dat je blijft hangen in een ongemakkelijk stilzwijgen of het kletsen over koetjes en kalfjes. 

Zelf heb ik dat ook ervaren in mijn huwelijk en heb ik moeten leren om te gaan met onze verschillen. 

Mijn man is introvert, ik extravert.
Ik ben een prater, hij meer een denker.
Soms praatte ik zoveel dat hij niet meer aan vertellen toekwam. Ik heb moeten leren om ruimte te laten. Om stiltes toe te staan. Om niet alle tijd te vullen met woorden, zodat hij ook kan delen wat er in hem omgaat. 

Oefeningen om meer diepgang te ervaren

Om koppels aan de praat te krijgen maak ik in mijn praktijk onder andere gebruik van mijn eigen kaartenset.

Die bevat vragen die helpen om voorbij de oppervlakte te komen.

Vragen als:

• Wat raakt jou de laatste tijd het meest?

• Waar schaam jij je nog wel eens voor?

• Wanneer voel jij je het meest geliefd?

Een andere oefening is De Brug:

Je zit tegenover elkaar, kijkt elkaar in de ogen, en luistert om de beurt écht naar het verhaal van de ander.

Pas als de ander zich begrepen voelt, mag je reageren.
Het gaat om écht aanwezig zijn — zonder oordeel, zonder oplossing.

Bijbels perspectief: naakt zijn zonder schaamte

In Genesis lezen we dat Adam en Eva “naakt waren en zich niet schaamden.”
Pas na de zondeval kwam de schaamte — en verstopten ze zich.

In een liefdesrelatie mogen we terug naar die oorspronkelijke openheid: emotioneel, geestelijk én lichamelijk.

Echte verbinding vraagt dat we onze muren laten zakken. Niet om zwak te zijn, maar om echt te zijn.

Diepgang begint met één vraag. In mijn kaartenset Leren liefhebben vind je inspirerende gesprekskaarten die je een eindje op weg helpen. Leuk voor tijdens een date night, een etentje of om mee te nemen tijdens een gezamenlijke wandeling.

Een goed gesprek vandaag is de eerste stap naar meer verbinding morgen.